مقاله ۶، دوره ۹، ویژه نامه، پاییز ۱۳۹۷، صفحه ۴۹-۶۲  اصل مقاله (۴۱۴ K) |
||
| نوع مقاله: علمی-پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
روزبه مرادی  ۱؛ بهمن زندی۲؛ مریم‌سادات غیاثیان۳ |
||
| ۱دانشجوی کارشناسی ارشد زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| ۲استاد گروه زبان‌شناسی و زبان‌های خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| ۳دانشیار گروه زبان‌شناسی و زبان‌های خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| ادبیات بومی دارای ویژگی‌های خاصی است که درواقع خواسته‌ها و آرمان‌های مردم یک بوم را در کنار فرهنگ و آداب‌ورسومشان ترسیم می‌کند. نگارندگان در این مقاله به‌صورت تطبیقی به دنبال بررسی آن شرایط فرهنگی و اجتماعی و چگونگی انعکاس آن در آثار روانی‌پور و پیرزاد هستند. درواقع به دنبال آن هستیم تا از طریق تطبیق بازنمودهای فرهنگی و هنجارهای اجتماعی در آثار این دو، مسئله زیست‌بوم و جهان‌بینی‌های زنانه را تبیین نماییم. هر دو نویسنده در داستان‌هایشان موفق شده‌اند تا با تکیه بر روایتی بوم‌گرا در مسیری گام بردارند که در جهت کشف و آشکارگی هویت زنانه و آسیب‌پذیری و تنهایی آنان در یک جامعه مردسالار هست. علیرغم اینکه هر دو نویسنده از محیط جنوب برخاسته‌اند، اما روانی‌پور بهتر به بازنمایی بومی‌گرایی در آثارش پرداخته است درحالی‌که نگاه و رویکرد پیرزاد به محیط و زیست‌بوم خود به مثابه یک ناظر بی‌طرف است. بااین‌وجود هر دو نویسنده ضمن درک شرایط سخت جامعه مردسالارانه‌شان، تلاش کرده‌اند تا بر اساس مؤلفه‌هایی که ادبیات در اختیار آنان قرار می‌دهد، از عناصر حیاتی جامعه گذر کرده و به خلق مناسبت‌هایی دست بزنند که تنها از طریق زبان ادبی قادر به آفرینش آن هستند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| جامعه‌شناسی ادبیات؛ روایت‌شناسی؛ زیست‌بوم؛ جهان‌بینی زنانه؛ منیرو روانی‌پور؛ زویا پیرزاد | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| روایت‌های بوم‌گرایانه از جهان‌بینی‌های زنانه
(با تأکید بر آثار داستانی منیرو روانی‌پور و زویا پیرزاد) |
||
| نویسندگان [English] | ||
| Roozbeh Moradi1؛ Bahman Zandi2؛ Maryam Sadat Ghiasian3 | ||
| ۱M.A. Student of General Linguistics, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran | ||
| ۲Professor of Linguistics and Foreign Languages Department, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran | ||
| ۳Associate Professor of Linguistics and Foreign Languages Department, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| ادبیات بومی دارای ویژگی‌های خاصی است که درواقع خواسته‌ها و آرمان‌های مردم یک بوم را در کنار فرهنگ و آداب‌ورسومشان ترسیم می‌کند. نگارندگان در این مقاله به‌صورت تطبیقی به دنبال بررسی آن شرایط فرهنگی و اجتماعی و چگونگی انعکاس آن در آثار روانی‌پور و پیرزاد هستند. درواقع به دنبال آن هستیم تا از طریق تطبیق بازنمودهای فرهنگی و هنجارهای اجتماعی در آثار این دو، مسئله زیست‌بوم و جهان‌بینی‌های زنانه را تبیین نماییم. هر دو نویسنده در داستان‌هایشان موفق شده‌اند تا با تکیه بر روایتی بوم‌گرا در مسیری گام بردارند که در جهت کشف و آشکارگی هویت زنانه و آسیب‌پذیری و تنهایی آنان در یک جامعه مردسالار هست. علیرغم اینکه هر دو نویسنده از محیط جنوب برخاسته‌اند، اما روانی‌پور بهتر به بازنمایی بومی‌گرایی در آثارش پرداخته است درحالی‌که نگاه و رویکرد پیرزاد به محیط و زیست‌بوم خود به مثابه یک ناظر بی‌طرف است. بااین‌وجود هر دو نویسنده ضمن درک شرایط سخت جامعه مردسالارانه‌شان، تلاش کرده‌اند تا بر اساس مؤلفه‌هایی که ادبیات در اختیار آنان قرار می‌دهد، از عناصر حیاتی جامعه گذر کرده و به خلق مناسبت‌هایی دست بزنند که تنها از طریق زبان ادبی قادر به آفرینش آن هستند | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| جامعه‌شناسی ادبیات, روایت‌شناسی, زیست‌بوم, جهان‌بینی زنانه, منیرو روانی‌پور, زویا پیرزاد | ||
| مراجع | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: ۱۴ تعداد دریافت فایل اصل مقاله: ۱۴ |
||
ارسال در حدود 1 ماه قبل
ادامه مطلب »
ادامه مطلب »